...

Ağlamak kadar istemsiz,gülmek kadar düzensizdi biraz

Ama işte kimse önemsemezdi ağlarken nasıl göründüğünü

Gözaltlarından şakaklara uzanan yol kadar mahçup,utangaç ve savurgan birazda

Ve biz yaralarımızın kabuklarını saklamıyoruz artık

Tarif etmekten bile vazgeçiyoruz

Dilimizde kalan hep nakarat oluyor

Ve biz sonradan hep başka şarkılara uydurmaya çalışıyoruz işte

Etrafımızda bir çoşku evet uydu diyen nidalar

ama işte tutmaz onda savurganlığın,günahların..

Ve tutmuyor tabiî ki,denemiyoruz da hani yeni şarkının nakaratını

Aklımızda,dilimizde hep o nakarat kalıyor

An geliyor en fazla ıslıkla çalabiliyoruz

Biliyoruz da belki bir daha o ilk an kadar gür sesle söyleyemeyeceğiz

Ama işte ıslığımıza,nakaratımıza ne kadar sahipsek o kadarız işte

Birlikte söyleme inancınız hiç gitmez aklınızdan

Velakin öle dilinizde nakarat,kulağınızda ezgisi yaşar gidersiniz