Rengini arayan bir gül...

Umuduna aldandık sarının,bir yaz günü...Siyahı ile geçti sabaha dek süren sohbetli geceler...tanrısal hesaplaşmalarla geçti,ben anlamaya o ise anlatmaya çalıştı..kırmızının şehvetine daldık unutulan beyazlarda..umudun kokusuna aldandık..ve sonra anladık ki umut körü olmuşuz..Koyamadık rengin adını,kalsın dedik öle kimsenin anlayamayacağı türden...kaldı öle...bari adını koyalım dedik ve gül oldu adı...rengi tutmadı..ama unuttuk yine işte bir güle renk koymak can acıtır sadece...
Olsun zaten renk koyma çabasından başka neydiki yaşam,kimi kırmızı kimi siyah..
Ve sonra renk gülsüz,ben renksiz...